Poput mnogih provincijskih palanki širom Srbije (pa i regiona), Sremska Mitrovica tek u predizbornim kampanjama postaje zanimljiva prestoničkim političarima. U skladu sa tom logikom, i koalicija SPS–JS–ZS održala je predizbornu konvenciju kojoj je prisustvovao i predsednik socijalista Ivica Dačić.
Na predizbornoj konvenciji predsednik Socijalističke partije Ivica Dačić, pred svojim pristalicama, skupljenim s koca i konopca, najzad se, posle mnogo godina, setio i radnika, poručivši da je njihova boja crvena zbog krvi koja je pala za radnička prava.
„Ima milion bilborda, a naše možete da prepoznate na kilometar zbog crvene boje. Za nju su se izborili radnici i radnička klasa u našoj istoriji, a mi smo crveni zbog radničke krvi koja je pala za radnička prava”, istakao je Dačić, obraćajući se pseudolevičarskom šljamu koji se, ovom prilikom, nalazio u društvu svojih parazitskih ortaka iz Unije Roma, izmilelih iz raznih kanalizacionih rupa i podruma sa jeftinim pivom, dok su se u velikoj sali mitrovačke Gradske kuće međusobno mešali mirisi ustajalih jalijskih udžerica.
Iako su se godinama zalagali, dodvoravajući se evropskoj levici, za prava homoseksualaca, glumatajući ljubitelje gej-parada i šetanja kučića kroz park, zaboravljajući na radnike i njihove uništene fabrike – sada su se udostojili da pomenu svoju tobožnju brigu za opljačkanu radničku sirotinju koja pretura po kontejnerima i greje se po pošti i raznim čekaonicama.
Mada je Dačić, tokom obraćanja, nagovestio da oni, socijalisti naime, i dalje visoko i čvrsto nose crveni barjak, među prisutnima, koji su mu aplaudirali, zapažen je čitav niz dobro poznatih lokalnih političkih njuški koje su ceo svoj radni vek provele na raznim (dobro plaćenim) državnim funkcijama, bez preterane gadljivosti ulazeći u koalicije sa svim mogućim partijama i sa levice i sa desnice.
Na ovom tužnom skupu jedino nisu primećeni oni na koje se Dačić poziva – radnici!
Ipak, ova stranka kojoj pre priliči da se nazove trgovačkom, a ne socijalističkom, jer je trgovala sa svakom vlašću posle 2000-ih, na pomenutoj konvenciji nije dala odgovore na pitanja koja se tiču njenog funkcionisanja, ne samo na republičkim već i u lokalnim okvirima, poput:
Da li je u interesu radnika da na mesto pomoćnika gradonačelnice Sremske Mitrovice postave čoveka sa kupljenom diplomom privatnog fakulteta?
Da li se prava radnika štite tako što predsednik Gradskog odbora ove stranke akumulira veliki broj funkcija i više nego dobro plaćenih budžetskih nameštenja?
Da li se radnici štite tako što stari kadrovi ove partije zapošljavaju svoje sinove i kćeri, a u poslednje vreme i zetove i snajke, po raznim državnim ustanovama da kradu bogu dane?
Nakon konvencije, velika sala Gradske kuće još je dugo bazdila na smrad iz ’90-ih godina prošlog veka, na ratove, sankcije i sve one užase u koje su radnike i ostali narod doveli isti ovi likovi koji se sada predstavljaju zaštitnicima “prognanih i kletih”.
OVDE MOŽETE SLUŠATI SMART RADIO
(M. Milivojević)