Posle se nalazi 23 kilometra od Rume prema Šapcu. Do 1963. ovo mesto je bilo sedište Opštine Platičevo koju su činila naseljena mesta: Vitojevci, Grabovci, Klenak, Nikinci, Platičevo i Hrtkovci. Posle ukidanja statusa opštine, cela njena teritorija je pripojena opštini Ruma.
Na svim posleratnim popisima, broj stanovnika je bio prilično stabilan između rekordnih 2.824 (Popis 1971) i najnižih do sada – 2.202. Od svih sela u opštini Ruma, Platičevo, reklo bi se, ima najmanji pad stanovnika u proteklih 20 godina. Razlog za ovu, za Vojvodinu veoma retku demografsku sliku verovatno je činjenica da u selu posluje pet fabrika i oko 50 privrednika i da je zaposleno blizu 500 radnika, dakle gotovo svaki četvrti stanovnik Platičeva.
Pored većinskog srpskog stanovništva, u selu žive u većem broju još i Hrvati i Mađari. O nacionalnom sastavu govore i glavne ulice u selu: Vladimira Nazora, Petefija Šandora, Vuka Karadžića… Na samom ulazu u selo u Ulici Vladimira Nazora nalazi se Rimokatolička crkva Blažene Djevice Kraljice od Krunice, koja je sagrađena sedamdesetih godina prošlog veka, kao i ona u susednim Nikincima.
Prvi pomen o Platičevu potiče iz 1366, kada se naselje spominje pod imenom Fenberek, da bi s vremenom menjalo naziv sve do 1426, kada je zapisano kao Fenberek Nomine Palaticho. Kao posed u srednjem veku, naselje se nalazilo u vlasništvu sremskomitrovačkog spahiluka. Posle ovog vremena, pa sve do kraja 17. veka ovde nema podataka o naselju. Tek tada se na ovom prostoru pominje naseobina pod današnjim imenom.
Pravoslavna crkva sagrađena 1778. nalazi se na drugom kraju sela, u Ulici 29. oktobra (datum oslobođenja sela), a posvećena je arhanđelu Gavrilu. Rezbarija ikonostasa delo je nepoznatog majstora sa kraja 18. ili s početka 19. veka, dok se za ikone iz 1802. zna da su delo Stefana Gavrilovića i brata Ilije, zlatara.
Ikonostas čine dve zone. Enterijer, počev od plastičnih ukrasa na zidovima do raznobojnog poda, zaključno sa nameštajem, čini jedinstvenu stilsku celinu.
U zapadnom delu sela nalazi se magistralni put M-21 koji vodi od Sremske Mitrovice ka Šapcu, pa je taj deo Platičeva načičkan restoranima, konacima za smeštaj, auto-perionicama, vulkanizerima, auto-servisima, benzinskim pumpama… U centru sela nalaze se Lovački dom, Vatrogasni dom, kao i spomenik borcima palim u NOB-u sa pločom na kojoj piše: „Ne zaboravite da smo život dali, za slobodu i jedinstvo svog naroda mi smo hrabro pali! 1941-1945”.
Železnička stanica Platičevo nalazi se na pružnom pravcu Ruma-Šabac i u mnogo boljem stanju je od onih koje sam video u susednim Buđanovcima i Nikincima. Na groblju u Platičevu izmešani su spomenici katolika i pravoslavaca. Pažnju mi privlače dva krsta sa imenima – Mijo i Mile, dva brata iz porodice Zec. Mlađi Milomir (1957) umro je 2013, a stariji Miodrag (1955) tačno 10 godina kasnije, 2023.
„Jarko sunce, pusti svoje zrake i obasjaj ovo tužno cveće što nikada procvetati neće. U tuđinu otišao sam da zaradim para. Tužan osta otac a i majka stara!”, u stihu je opevana tužna gastarbajterska sudbina Stevana Koprivice zvanog Mišel, koji je 1996. preminuo u 29. godini. Na fotografiji i bisti na vrhu spomenika – lik mladića sa bujnom crnom kosom, prerano stradalog u saobraćajnoj nesreći: „15. aprila, kobna noć je bila, kod Šumskoga mira slomi njemu krila. Lada je to bila”, po svemu sudeći isti pesnik oplakao je na nadgrobnom spomeniku Stanisava Baraća, koji je poginuo 1976. u svojoj 22. godini.
Kafana „Šumski mir” opisana na Stanislavovom grobu postoji i danas, nalazi se na pola puta između Platičeva i sela Klenak, poslednjeg sremskog mesta pre prelaska mosta na Savi ka Šapcu. Na izlazu iz Platičeva prema Hrtkovcima sa desne strane zarasla je u korov napuštena prelepa stara vila sa kitnjastim drvenim zabatom na glavnom ulazu.
OVDE MOŽETE SLUŠATI SMART RADIO
