Gotovo 20 godina prošlo je od osnivanja lokalne mitrovačke organizacije pokreta OTPOR. Originalni mitrovački otporaši u međuvremenu su odveli različiti životni putevi, u svakom slučaju, malo ih je ostalo aktivno u političkim vodama.
Kada je republički odbor OTPORA odlučio da se priključi Demokratskoj stranci, mitrovački otporaši su se odvojili od njih i nastavili svoj poseban put. Jedan od njih bio je i Slaviša Stojanović, sa kojim evociramo uspomene na to prošlo doba.
“Nakon pobede DOS-a došlo je do opšte pljačke i otimačine fabrika u gradu. Na vlast su sa ulice dolazili mangupi bez ijednog dana staža i odlučivali o sudbinama desetina hiljada sugrađana. Fabrike su urušavane, kupovana sindikalna rukovodstva kako bi ćutala i okretala glavu od pljačke. Narod je prepušten na milost i nemilost „oslobodiocima“ koji su od dojučerašnjih švercera, fotografa i konobara postajali bogati ljudi sa diplomama kupljenim na brzopoteznim fakultetima,”- kaže ogorčeni Stojanović koji je 2009. godine otišao iz Mitrovice trbuhom za kruhom i zaposlio se u jednoj beogradskoj firmi.
“Ni današnji vlastodršci nisu zlatni, ali su daleko blaži od kadrova DS-a i DSS-a, ali i drugih”– kaže Stojanović.
Kako navodi, nekada je bio đak generacije, postao i inženjer organizacije rada, a tokom Miloševićeve vlasti, sankcija i ratova 90-ih, kao i nakon dolaska DOS-a, radio je na pijaci da bi prehranio svoju četvoročlanu porodicu.
U takvim uslovima, kada u gradu nije postojala opozicija, „Mitrovački OTPOR“ je bilo jedini opozicioni glas u opštem mraku i okupaciji „demokratskih“ i proevropskih snaga.
„Sve je to izazvalo pažnju jednog od tadašnjih gospodara Mitrovice, čoveka kojeg smatram velikim krivcem za privredno uništenje grada, Aleksandra Prodanovića, koji je obletao oko lokalnog tužilaštva i suda sve dok nije pokrenuta istraga protiv mene.“- kaže Stojanović.
„Na suđenju koje je više ličilo na inkvizitorsko ispitivanje nego na pravičan i častan sud, Prodanović je izjavio da ga ceo grad smatra homoseksualcem jer je, navodno, ta tvrdnja krenula od našeg fanzina „Mitropolis“ koji smo izdavali tih godina, što apsolutno nije tačno. Na osnovu lažnih svedočenja ljudi koji su tada bili u bliskim odnosima sa Prodanovićem, među njima i Ljubiše Kolarova i Nemanje Crnića, osuđen sam na kaznu od 10 hiljada tadašnjih dinara.“
„I dan danas smatram da sudovi Demokratske stranke nisu sudili na osnovu pouzdanih dokaza, već po partijskim direktivama. Mnogi od tadašnjih sudija i danas su u pravosuđu, zato imamo Kariće i Miškoviće kao slobodne i uvažene građane koje jedino ne smeš pitati odakle im prvi milion. Imamo mnoštvo sličnih i na lokalnom nivou, počevši od bivšeg konobara, a sada biznismena, osobe zvane PDV, pa redom.“- nastavlja Stojanović ogorčeno dodajući:
„Prodanović je hteo sudskom odlukom da skine sa sebe žig homoseksualca, a ja sam zbog te njegove ambicije bio prisiljen da, posle nekoliko godina, napustim Mitrovicu i preselim se u Beograd. Primećujem da sada jedna grupica novih “Prodanovića” nastoji protestima da se vrati na vlast, ali mislim da su oni u ovom gradu odavno pročitani.“
Kako navodi Stojanović, to vreme ostaće zauvek upamćeno kao doba opšte pljačke i urušavanja ljudskih i moralnih vrednosti. Na primedbu da se i danas na društvenoj mreži “Fejsbuk” pojavljuje grupa koja sebe naziva “Mitrovački otpor” Stojanović objašnjava:
“U početku su Otporaši imali ideju – ovo što je danas preostalo su politički lažnjaci koji su originalnu ideju Otpora, kao građansku kontrolu svake vlasti, napustili ulaskom u članstvo Demokratske stranke. Sada ti nekadašnji aktivisti DS-a i DSS-a koje su stranke zaposlile po raznim ustanovama i javnim preduzećima, izigravaju poštenjačine i tobože bore se za narod.“
„Pa imali su 12 godina da izvrše departizaciju sistema, što nisu!“ – navodi Stojanović, zaključujući razgovor:
„Imam utisak da im je jedina želja da se vrate na vlast, kako bi povratili izgubljene privilegije, a građani na portestima bi im to, po njihovoj zamisli, trebali da omoguće.”
(Milan Milivojević/foto: privatna arhiva)
