Da žive u najlepšem mestu u Sremu, Erdevičani nikada nisu krili. A kako bi i mogli da sakriju tu činjenicu kada se za to postarala i priroda i Rimljani i svi potonji narodi koji su dolazili i prolazili ovim prostorom.
Sa severne i zapadne strane mesto okružuju fruškogorske šume, a sa južne i istočne plodne njive i voćnjaci pod kruškom, jabukom i breskvom. Čak je i ime dobilo po mestu gde se nalazi. Mada arheološka istraživanja svedoče o tome da je na ovoj lokaciji u kontinuitetu postojala još od bronzanog doba, tek od srednjeg veka poznato je i njegovo ime koje su kasnije Mađari izgovarali kao Erdővég, što znači mesto pored šume, najverovatnije iz razloga što se selo nalazilo na samom rubu Fruške gore, a kasnije ga Slovaci preinačili u Erdevik.
Za identitet Erdevika odgovoran je i Stevan Mojić, koji je 1902. godine zasadio u devet reda drvored platana, lipe, čempresa i kestena. U Erdeviku se mogu naći stoletni primerci “džakarande”, retkog drveća koje krasi lisabonske ulice. Rimljani su Erdeviku ostavili značajne spomenike, a priroda raskoš, koja se ničim ne može meriti.
Ipak, na mestu najmanjeg od tri jezera koja pripadaju Erdeviku, Banja, udruženim snagama rimskih graditelja i “neprevaziđenog neimara” prirode, stvoreno je ono što ni ljudska mašta ne bi znala da izmašta. Druga dva jezera, Moharač i Bruje, su veštačka, ali zahvaljujući njima čitav krajolik je dobio pitoreskno ruho koje ga čini neponovljivim.
Padine Fruške gore koja se talasasto spušta do 140 metara nadmorske visine na kojoj se Erdevik uzdigao, pogodne su za uzgoj vinove loze. Za to se znalo još od vremena rimskog imperatora Probusa, rođenog u Sirmiumu, koji je ovim krajevima vladao u III veku. Tradicija gajenja vinove loze i pravljenja vina održala se do XIX veka, a onda je 1826. godine, knez Livije Odeskalki izgradio podrum i uzdigao vinsku kulturu tako da se i danas Erdevik prepoznaje prvo kao vinski kraj.
Posle Drugog svetskog rata formirano je Poljoprivredno preduzeće “Erdevik” koje je u svom sastavu imalo 600 hektara vinograda i dva vinska podruma kapaciteta 1.000 vagona vina sorti traminac, rizling, sovinjon, burgundac i belog stonog vina. Vino, nekada simbol Erdevika, nakon višedecenijske krize, danas zahvaljujući entuzijastima, polako vraća vinsku slavu ovom kraju.
Erdevik prema popisu iz 2002. godine, ima 3316 stanovnika čime je i najveće selo opštine Šid. Nekada je stara erdevička škola bila prepuna đaka, a danas novu, veću i moderniju pohađa svega 260 učenika.
Nekada je “najveći lovac” Jugoslavije sa svojim “visokim” gostima lovio po prestižnom lovištu Vorovo, a danas je ovaj rezervat samo još jedno fruškogorsko izletište, spomenik prirode u službi čoveka.
Draž mestu sigurno daju tri crkve: pravoslavna posvećena prenosu moštiju Sv. Nikole sagrađena je 1804. godine u duhu klasicizma, katolička župna crkva svetoga Mihaela sagrađjena 1890. godine po projektu Hermana Bolléa i slovačka evangelička crkva završena 1902. godine.
Predstavnici Srba, Slovaka, Hrvata, Mađara, Rusina, Crnogoraca, Makedonaca, Slovenaca, Jugoslovena i drugih naroda i narodnosti prisutnih u Erdeviku, izvršili su snažan kulturni uticaj na raznovrsnost običaja i tradiciju ovog mesta. Erdevičani vole da se pohvale da je raznorodnost uticaja doprineli njhovom ličnom opštem bogatstvu. Šarenilo nošnji, kuhunja, rukotvorina, cene se i neguju, a žene ovog kraja, okupljene u udruženja, čuvene su diljem Srbije po svojoj umešnosti.
Blizina Fruške gore, obrasle lipom, hrastom, bukvom, bagremom, borom, smrekom, lekovitim biljem, bogate jelenima, muflonima i divljim svinjama, sigurno predstavlja izazov za sve ljubitelje prirode i pobornike zdravog života. U tom pravcu razvija se i pčelarstvo sa naprednim idejama o medu kao leku najdelotvornijem kada se koristi preventivno.
Poštovaoci srednjovekovne srpke baštine duhovnu znatiželju mogu naću u miru obližnjih manastira Kuveždin, Đipša, Petkovica i Šišatovac.
Erdevičani su davno shvatili da zdrav život prati zdrava hrana. Njihov specijalitet je sremski kulen napravljen od najfinijeg mesa, i njemu se u čast svakog maja održava bogata manifestacija. A pored svega, i blizina Šida, Sremske Mitrovice, Morovića, Vizića, Višnjićeva samo su neki od poziva na odmor i avanturu.
Eto, tako je u Erdeviku. Pa zar nije najlepši?
OVDE MOŽETE SLUŠATI SMART RADIO
(topsrbija.com)
